Nagy von Nagyrév, Sándor (1844-1918), Stenograph

Nagy von Nagyrév Sándor, Stenograph. * Sárospatak, Kom. Borsod-Abaúj-Zemplén (Ungarn), 3. 3. 1844; † Budapest, 17. 6. 1918. Stud. an den evang. theolog. Akad. HB in Sárospatak und in Debreczin, dann an der Techn. Hochschule in Pest, wo er 1869–1908 als Bibliothekar wirkte. Ab 1872 widmete sich N. der Vereinfachung und Popularisierung der Stenographiesysteme von Gabelsberger und I. Markovits (s. d.). 1877 gründete N. den ung. Stenographenver.

W.: A gyorsírás történelmének rövid vázlata (Kurzer Abriß der Geschichte der Stenographie), 1874; Gyorsírászati Könyvtár (Bibl. des Stenographen), 4 Bde., 1874–75; Gyorsírászati rövid tankönyv (Kurzes Lehrbuch der Stenographie), 1875, 4. Aufl. 1890; N. S. rendszere szerint. Népszerű gyorsírás (Nach der Methode S. N.s. Populäre Stenographie), 1876, 11. Aufl. 1950; Szépírási minták (Kalligraphie muster), 1883, 9. Aufl. 1902; Rondírás (Rundschrift), 1883, 5. Aufl. 1902; Neueste method. Schreibschule für die dt. Schrift, 1884, 5. Aufl. 1902; Parlamenti irás (Schreiben im Parlament), 1899; etc. Red.: Gyorsírászati Lapok 1875–76; Népszerű Gyorsíró, 1877–1901; Szépírás, 1885.
L.: Das geistige Ungarn; M. Életr. Lex.; Pallas; Révai; Szinnyei; L. Gopcsa, A magyar gyorsírás tőrténete (Geschichte der ung. Stenographie), 1918, S. 96 ff.
(K. Benda)  
PUBLIKATION: ÖBL 1815-1950, Bd. 7 (Lfg. 31, 1976), S. 28
Bd. <==> | |<1  <=−10<=  S. 1 =>+10=>
Bd. <==> | |<1  <=−10<=  S. 1 =>+10=>