Ugron von Ábránfalva (Ugron von Ábrahámfalva), István (1862–1948), Diplomat und Politiker

Ugron von Ábránfalva (Ugron von Ábrahámfalva) István, Diplomat und Politiker. Geb. Mezőzáh, Siebenbürgen (Zau de Câmpie, RO), 24. 9. 1862; gest. Cluj (Cluj-Napoca, RO), 10. 9. 1948; evang. HB. Enkel des Obergespans, Regierungskoär. und Kg.richters István U. v. Á. (geb. 1786; gest. Kolozsvár, 30. 12. 1867), Sohn von Sándor U. v. Á. (geb. Koronka, Siebenbürgen / Corunca, RO, 18. 9. 1826; gest. Klausenburg, Siebenbürgen / Cluj-Napoca, RO, 21. 3. 1901) und Róza U. v. Á., geb. Kendeffy v. Malomvíz (geb. Gergersdorf, Siebenbürgen / Geoagiu, RO, 1836; gest. Klausenburg, 15. 1. 1898). – Nach dem Stud. an der Oriental. Akad. in Wien (1881–86) trat U. 1887 in den diplomat. Dienst und wirkte i. d. F. in Smyrna, Venedig, New York, Warschau, Kiew, Tiflis, Alexandria und Bukarest. 1911–13 ao. Botschafter und bevollmächtigter Minister in Belgrad, war er anschließend im Min. des Äußern in Wien und 1916–18 als Experte für die poln. Frage in Warschau tätig. Nach dem Ende des 1. Weltkriegs kehrte U. nach Siebenbürgen zurück, wo er wichtige Positionen in polit. und kulturellen Organisationen der ung. Minderheit in Rumänien bekleidete. 1923–26 Präs. der Ung. Landespartei (Országos Magyar Párt) und 1921–26 Präs. des Siebenbürg. Mus.-Ver. (Erdélyi Múz.-Egyesület), fungierte er ab 1923 als Oberkurator der evang. Kirche HB in Siebenbürgen. U., Träger zahlreicher in- und ausländ. Orden und Ausz., wurde 1890 k. u. k. Kämmerer und erhielt 1901 den Orden der Eisernen Krone III. Kl. sowie 1907 das Off.kreuz des Franz Joseph-Ordens.

L.: Erdélyi lex., 1928 (m. B.); Magyar politikai lex. 1, 1929 (m. B.); Három évtized története életrajzokban, ed. I. Gellért – E. Madarász, 1932; Who’s Who in Central and East-Europe 1935/36, ed. St. Taylor, 2. Aufl. 1937; A M. Kir. belügyminiszter által igazolt nemesek 1867–1937, ed. J. Gerő, 1938; Keresztény magyar közéleti almanach 3, 1940; Sz. Vajay, A Johannita rend lovagjai 1854–1987 …, 1987; G. Nagy, A Kolozsvári Református Theológiai Fak. ás története, 1995, passim; Magyar múz. arcképcsarnok, 2002; Romániai magyar irodalmi lex. 4, 2002; 250 Jahre. Von der Oriental. zur Diplomat. Akad. in Wien, ed. O. Rathkolb, 2004, S. 549; Nobilitas, ed. J. J. Gudenus, 2008, S. 307ff.
(Á. Z. Bernád)   
PUBLIKATION: ÖBL 1815-1950, Bd. 15 (Lfg. 67, 2016), S. 56
Bd. <==> | |<1  <=−10<=  S. 1 =>+10=>
Bd. <==> | |<1  <=−10<=  S. 1 =>+10=>