Verebély von Verebély, Tibor (1875–1941), Chirurg

Verebély von Verebély Tibor, Chirurg. Geb. Budapest (H), 28. 1. 1875; gest. ebd., 28. 3. 1941; röm.-kath. Enkel des Chirurgen und Oberarztes des Kom. Trentschin József V. v. V. (geb. Warasdin/Varaždin, HR, 1. 8. 1809; gest. Gödöllő, H, 10. 6. 1880), Sohn des Chirurgen und Gynäkologen László V. v. V. (geb. Trentschin, Ungarn / Trenčín, SK, 7. 7. 1841; gest. Budapest, 11. 12. 1922) und dessen Frau Ida V. v. V., geb. Pscherer (geb. Budapest, 7. 11. 1854; gest. ebd., 2. 9. 1930), Bruder des Maschinenbauing., Elektrotechnikers und k. M. der MTA (1937) László V. v. V. (geb. Budapest, 27. 8. 1883; gest. ebd., 22. 11. 1959), Vater des Chirurgen und Univ.Prof. Tibor V. v. V. (geb. Budapest, 21. 5. 1910; gest. ebd., 17. 2. 1986); ab 1907 verheiratet mit Nadine V. v. V., geb. Bókay v. Bóka (geb. 1887; gest. Budapest, 8. 10. 1957). – Nach Besuch des Piaristengymn. stud. V. ab 1892 Med. an der Univ. Budapest; 1900 Dr. med. sub auspiciis regis. V. war bereits ab 1895 Zögling, dann Ass. von →Ottó Pertik am 2. patholog.-anatom. Inst., ehe er 1901 zu Imre Réczey an die 2. chirurg. Klinik wechselte; 1902 Dr. chir. 1908 habil. und i. d. F. Priv.Doz., 1913–14 ao. Prof. für chirurg. Infektionskrankheiten, war V. ab 1914 o. Prof. der Chirurgie an der Univ. Budapest. 1906–14 wirkte er daneben als chirurg. Oberarzt des Stephanie-Kinderspitals sowie des St. Johannes-Spitals. Ab 1914 fungierte er als Dir. der 3., ab 1919 nach der Pensionierung des orthopäd. Chirurgen Gyula Dollinger der 1. chirurg. Klinik in Budapest. Während des 1. Weltkriegs zeichnete er 1915–18 als Honvéd-Oberstabsarzt 1. Kl. zusätzl. für die Leitung von militär. Krankenhäusern verantwortl. Ab 1936 war V. als Vertreter der Landesärztekammer (Országos Orvosi Kamara) Mitgl. des Oberhauses. 1938/39 fungierte er als Rektor der Univ. Budapest. V. trat mit zahlreichen Fachpubl. über chirurg. Pathol., Gefäß- und Neurochirurgie, die chirurg. Behandlung von Magen- und Bauchspeicheldrüsenerkrankungen sowie Knochentumoren in Erscheinung („A lép sebészete“, 1924; „Az alkat sebészi jelentősége“, 1927; „A szemüreg sebészete“, 2 Bde., 1930–31; „A hasnyálmirigy kór- és gyógytana“, 1935; „A csontok pusztulásos betegségei“, 1939). Er war Mitgl. der Budapester Freimaurerloge Madách (ab 1905), Präs. der ung. Chirurgenges. (Magyar Sebésztársaság, 1922), des Gerichtsmed. Rats (Igazságügyi Orvosi Tanács, ab 1926), des Landesverbands der Ärzte in Ungarn (Magyar Országos Orvosszövetség, ab 1934), der ung. Landesärztekammer (ab 1936), 1940–41 Kopräs. der Dt.-Ung. Ges. sowie ab 1922 k. M., ab 1935 o. Mitgl. der MTA. 1916 erhielt er das Off.kreuz des Franz Joseph-Ordens, 1930 den Corvin-Kranz und 1938 die Corvin-Kette; 1940 Dr. h. c. der Univ. Debrecen.

Weitere W.: Darwin élete és tanai, 1909; A sebészet tankönyve, ed. gem. m. V. Manninger, 3 Bde., 1910–11; A mai sebészet irányelvei, in: Mathematikai és Természettudományi Értesítő 40, 1923; Sebészklinikai előadások, 4 Bde., 1930–34; A daganatok szerepe az életfolyamatok szabályozásában, in: Mathematikai és Természettudományi Értesítő 55, 1937.
L.: Das geistige Ungarn; M. Életr. Lex. (m. B.); Markó (m. B.); Pallas; Révai; Szinnyei; ÚMÉL; A magyar feltámadás lex. 2, 1930 (m. B.); A legújabb kor lex., 1932 (m. B.); Magyar politikai lex. 2, 1935 (m. B.); Who’s Who in Central and East-Europe 1935/36, ed. St. Taylor, 1937; Ki kicsoda? Kortársak lex., 1937; Országgyűlési almanach az 1939–44. évi országgyűlésről, ed. I. Haeffler, 1940, S. 545f. (m. B.); J. Hidvégi, in: Orvosi Hetilap 132, 1991, S. 2919f.; Magyar orvoséletrajzi lex., 2004; Magyar nagylex. 18, 2004; J. J. Gudenus, Magyar családtörténeti adattár (nur online, Zugriff 9. 9. 2016).
(Á. Z. Bernád)   
PUBLIKATION: ÖBL 1815-1950, Bd. 15 (Lfg. 68, 2017), S. 231
Bd. <==> | |<1  <=−10<=  S. 1 =>+10=>
Bd. <==> | |<1  <=−10<=  S. 1 =>+10=>